Mr. Bojangles, de tune van Elfdorpen on Air
The Original: JERRY JEFF WALKER: Mr Bojangles
Jerry Jeff Walker uit Oneanta, New York State is een Amerikaanse countryzanger en songwriter. Zijn grootouders speelden tijdens squaredance-evenementen, wat hem als jongeman inspireerde. Hij speelde, toen hij nog in high school zat, in de plaatselijke band The Tones. Met hen trok hij naar Philadelphia om te proberen op te treden in de populaire televisieshow American Bandstand, maar zij werden afgewezen.
Na high school meldde hij zich bij de National Guard, maar hij deserteerde en trok als straatmuzikant door het land. Via New Orleans, Texas en Florida belandde hij uiteindelijk weer in New York. Meestal speelde hij ukelele, totdat hij in 1963 gitaar ging spelen. Midden de jaren ‘60 trad hij op in de folkclubs van Greenwich Village. Met Bob Bruno formeerde hij de band Circus Maximus, die twee lp’s uitbracht en met “Wind” zelfs een kleine hit konden scoren. Maar Bruno interesseerde zich meer voor jazz, wat niet overeen kwam met de sterke folk- en country-oriëntatie van Walker, die een solocarrière begon. Hij trok de studio in, met o.a. multi-instrumentalist David Bromberg, voor het baanbrekende album “Mr. Bojangles” (1968).
Jerry Jeff Walker reisde halverwege de jaren ‘60 door de States als muzikant. In 1965 was hij een tijd in New Orleans en had op een dag te veel gedronken. Hij probeerde bij die gelegenheid een jonge dame te overtuigen dat liefde op het eerste zicht echt was, maar werd daarbij gearresteerd voor openbare dronkenschap. Zijn celgenoot was een oudere zwarte dakloze man, die zijn brood verdiende als straatdanser en hem zijn leven vertelde. Hij noemde zich “Bojangles”, naar Bill ‘Mr Bojangles’ Robinson, omdat hij zijn echte identiteit aan de politie niet wilde prijsgeven. De man was gearresteerd als onderdeel van een politiecontrole, vooral gericht op arme mensen, in het kader van een moordzaak. De mannen praatten over allerlei zaken, maar toen de zogenaamde Mr. Bojangles een verhaal over zijn hond vertelde, werd de sfeer in de cel triestig. Een andere gevangene vroeg om iets om de stemming te verlichten en de Mr. Bojangles voerde een tapdans op. Deze gebeurtenis inspireerde Jerry Jeff Walker later in Texas tot het schrijven van de song “Mr. Bojangles”, een soort love song waarin de hoofdpersoon eigenlijk een samenstelling is van diverse mensen die hij op zijn weg had ontmoet.
De song “Mr. Bojangles” werd voor het eerst opgenomen door Allen Wayne Damron, een populaire zanger uit Austin, Texas en een goede vriend van Jerry Jeff Walker, tijdens een liveoptreden in de Chequered Flag folk club in Austin in 1967. Walker nam op 7.6.1968 zijn eigen versie op met Bobby Woods, Charlie Freeman, Sandy Rhodes, Tommy McClure, Sammy Creason en een strijkorkest in Memphs, Tennessee. Dertien dagen later verscheen deze versie als single en bereikte het de 77e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Later dat jaar nam hij in New York City ook een versie zonder strijkers op voor zijn album “Mr Bojangles”, met David Bromberg, Gary Illingworth, Danny Milhon, Bobby Cranshaw, Jody Stecher, Donny Brooks, Ron Carter, Bill LaVorgna en Jerry Jemmott. Het album werd uitgebracht op 25 september.
De echte Bill “Bojangles” Robinson (Richmond, 25.5.1878 – New York, 25.11.1949) was een zwarte Amerikaanse tapdanser en film-, theater- en televisieacteur. Het publiek genoot van zijn ingetogen stijl van dansen, die de drukte van de jitterbug vermeed met een onderkoelde dansact. Hij gebruikte hierbij zelden zijn bovenlichaam, maar beperkte zich tot inventief voetenwerk en expressieve gezichtsuitdrukkingen. Robinson, die zich zowel in de zwarte als in de blanke entertainmentindustrie bewoog, is voornamelijk bekend gebleven door zijn danspartijen met Shirley Temple in een serie films in de jaren ‘30., zoals “Rebecca of Sunnybrook Farm”. Zijn laatste film, “Stormy Weather” (1943), werd losjes op zijn leven gebaseerd.
De song van Jerry Jeff Walker gaat eigenlijk niet echt over deze “Mr. Bojangles” Bill Robinson, maar over de bajesklant in New Orleans, die als tapdanser op straat aan de kost moest komen. In de song is de straatartiest een zware drinker en hij heeft een hond die doodgaat. Robison rookte noch dronk, al was hij wel een verstokte gokker, en hij had nooit een hond.
“Mr. Bojangles” kreeg vooral bekendheid door de cover van The Nitty Gritty Dirt Band, die het in 1970 uitbrachten als 2° single van hun album “Uncle Charlie & His Dog Teddy”. In 1971 en 1972 kwamen er covers van respectievelijk Nina Simone en Sammy Davis jr.
The Cover
Robbie Williams bracht het nummer op zijn album “Swing When You’re Winning” (2001), dat in 2002 uitkwam als single.
Robbie Williams was van 1990 tot 1995 lid van de ongemeen succesvolle boysband Take That. Dan ging hij solo, al werd hij in 2010 kortstondig weer lid. Als soloartiest verkocht hij wereldwijd meer dan 55 miljoen platen. In de UK is hij de best verkopende Britse soloartiest en in Latijns-Amerika de best verkopende niet-latino-artiest. Minstens 6 van zijn albums staan in de top 100 van meest verkochte albums in het Verenigd Koninkrijk. Hij won 15 BRIT Awards, meer dan enig andere artiest, en zeven ECHO Awards. In 2004 werd hij opgenomen in de UK Music Hall of Fame, toen werd hij betiteld als de “grootste artiest van de jaren ‘90.”
De meeste solosingles van Robby Williams halen de Britse Top 10, waaronder ook enkele nummers 1, alleen in de USA loopt het niet zo lekker.
Andere versies: Chet Atkins, Hugues Aufray (in het Frans), Harry Belafonte, George Burns, J.J. Cale, Edwyn Collins, Jamie Cullum, King Curtis, John Denver, Neil Diamond, Bob Dylan, Bobbie Gentry, Tom T. Hall, John Holt, Whitney Houston, Frankie Laine, Lulu, Rod McKuen, Don McLean, Bebe Neuwirth, Harry Nilsson, Esther Phillips, Helge Schneider, Radka Toneff en Bradley Walsh.
Daarnaast verwijst componist Philip Glass naar het nummer in zijn opera ‘Einstein on the Beach’, zingt Jim Carrey het nummer in zijn eerste film “Copper Mountain” en wordt het gezongen door Homer Simpson in de aflevering “Milhouse Doesn’t Live Here Anymore” van The Simpsons.
[Verse 1]
I knew a man
“Bojangles” and
He’d dance for you
In worn out shoes
Silver hair
A ragged shirt
And baggy pants
The old Soft Shoe
[Refrain 1]
He jumped so high
He jumped so high
He’d lightly touch down
[Chorus]
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Dance
[Verse 2]
I met him in
A cell in New Orleans
I was
Down and out
He looked to me
To be
The eyes of age
As he spoke right out
[Refrain 2]
He talked of life
He talked of life
He laugh-slapped his leg in step
[Verse 3]
He said the name
“Bojangles” and
He danced a lick
Across the cell
He grabbed his pants
A better stance
Whoa, he jumped so high
Clicked his heels
[Refrain 3]
He let go a laugh
Let go a laugh
Shook back his clothes all around
[Chorus]
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Dance
[Verse 4]
He’s danced for those
At minstrel shows
And county fairs
Throughout the South
He spoke with tears
Of fifteen years
How his dog and him
They traveled about
[Refrain 4]
His dog up and died
He up and died
After twenty years he still grieves
[Verse 5]
He said “I dance
“Now at every chance
“In honky-tonks
“For drinks and tips
“But most of the time
“I spend behind
“These county bars
“‘Cause I drink a bit”
[Refrain 5]
He shook his head
And as he shook his head
I heard someone ask, “Please?
[Chorus]
“Mr. Bojangles
“Mr. Bojangles
“Mr. Bojangles
“Dance”
[Instrumental]
[Verse 1]
I knew a man
“Bojangles” and
He’d dance for you
In worn out shoes
Silver hair
Baggy pants
And ragged shirt
The old Soft Shoe
[Refrain 1]
He jumped so high
He jumped so high
And then he’d lightly touch down
[Chorus]
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Mr. Bojangles
Dance
[Outro]
That is a beautiful song. You wrote that?
Yeah
Wow
